Βουβωνοκήλη

Βουβωνοκήλη καλείται η πρόπτωση-προβολή οργάνου της κοιλίας στην βουβωνική χώρα. Είναι η συχνότερα εμφανιζόμενη κήλη στον άνθρωπο αποτελώντας το 75% του συνολικού αριθμού των κηλών. Είναι συχνότερη στους άνδρες σε ποσοστό 80%.

ΤΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΕΧΕΙ

Οι περισσότερες βουβωνοκήλες μπορεί αρχικά να είναι τελείως ασυμπτωματικές ωσότου ο ασθενής παρατηρήσει μια διόγκωση/εξόγκωμα στην βουβωνική περιοχή, η οποία “εξαφανίζεται” σε κατάσταση ηρεμίας του, όταν πχ.ξαπλώσει.
Άλλοι ασθενείς αναφέρουν ότι αισθάνθηκαν έναν ξαφνικό πόνο με διόγκωση στην βουβωνική περιοχή κατά την άρση βάρους, τον βήχα ή το πτάρνισμα.
Με την πάροδο του χρόνου όμως και όσο περισσότερο μεγαλώνει η κήλη, ο πόνος είναι συχνότερος ακόμα και στην ορθοστασία, εντονότερος και επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής του ασθενούς.

ΠΟΙΕΣ ΟΙ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΤΗΣ

Επιπλοκή της βουβωνοκήλης αλλά και κάθε κήλης είναι η περίσφιξή της, δηλαδή ο “στραγγαλισμός” του οργάνου που προβάλλει με αποτέλεσμα την διακοπή της αιματώσεως του και την νέκρωσή του.
Η κλινική εικόνα του ασθενούς στην περίπτωση αυτή και ειδικά εάν το περιεχόμενο της κήλης είναι έντερο, είναι “θορυβώδης” με έντονο πόνο στην περιοχή, πυρετική κίνηση και εικόνα ειλεού με εμέτους, διάταση της κοιλίας και απουσία αερίων και κοπράνων. Απαιτείται άμεση χειρουργική αντιμετώπιση διότι ένα “στραγγαλισμένο” έντερο χρειάζεται περίπου 6 ώρες μέχρι να αρχίσει να νεκρώνεται.

ΠΟΤΕ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΤΑΙ

Λαμβάνοντας υπόψιν ότι με την πάροδο του χρόνου κάθε κήλη θα αυξηθεί σε μέγεθος, ο πόνος θα είναι συχνότερος και εντονότερος και η πιθανότητα επιπλοκών μεγαλύτερη, συστήνεται στον ασθενή η χειρουργική διόρθωση το συντομότερο δυνατόν.
Ακόμα και σε ασθενείς με σοβαρές συνοδές παθήσεις πχ.καρδιοπάθειες, συνιστάται η προγραμματισμένη χειρουργική αποκατάσταση της κήλης με την κατάλληλη προεγχειρητική προετοιμασία του ασθενούς.
Σε κάθε περίπτωση η χειρουργική επέμβαση για την επιδιόρθωση μιας περισφιγμένης κήλης σε επείγουσα βάση εγκυμονεί πάντα περισσότερους κινδύνους για τον ασθενή από μια προγραμματισμένη.

ΠΟΙΑ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ

Η θεραπεία της βουβωνοκήλης είναι πάντα χειρουργική. Οι συνηθέστερες χειρουργικές τεχνικές είναι:

– Η ανοικτή μέθοδος με την χρήση πλέγματος, στην οποία απαιτείται μια μικρή τομή περίπου     5-6 cm στο δέρμα, γίνεται σύγκλειση του χάσματος και τοποθετείται πλέγμα αφού πρώτα αναταχθεί το περιεχόμενο της κήλης εντός της κοιλίας. Η επέμβαση διαρκεί περίπου 30-45 min και ο ασθενής εξέρχεται από το νοσοκομείο συνήθως εντός 24 ωρών.

Πλεονεκτήματα:

1. Μικρότερης διάρκειας χειρουργική επέμβαση άρα και χορηγούμενης αναισθησίας στον ασθενή,
2. Δυνατότητα εκτέλεσης της επέμβασης υπό τοπική ή ραχιαία αναισθησία για ασθενείς που δεν μπορούν να λάβουν για κάποιο λόγο γενική αναισθησία.
3. Μικρότερης βαρύτητας μετεγχειρητικές επιπλοκές (αιμάτωμα, συλλογή υγρού κάτω από το δέρμα, μόλυνση του τραύματος).

Μειονεκτήματα:

1. Σε κάποιες περιπτώσεις ο πόνος άμεσα μετά το χειρουργείο μπορεί να είναι μεγαλύτερος σε σχέση με την λαπαροσκοπική αποκατάσταση.
2. Συνήθως δεν προτιμάται σε περίπτωση βουβωνοκήλης και από τις 2 πλευρές (αμφοτερόπλευρη) ή μετά από υποτροπή βουβωνοκήλης που αρχικώς αντιμετωπίστηκε με την ανοιχτή μέθοδο.

– Η λαπαροσκοπική μέθοδος TAPP, η οποία διενεργείται μέσω 3 τομών στο δέρμα μεγέθους 0,5-1 cm απ΄όπου εισέρχονται η κάμερα και τα λαπαροσκοπικά εργαλεία. Τοποθετείται επίσης πλέγμα αφού προηγουμένως ανατάξουμε την κήλη και ο ασθενής εξέρχεται από το νοσοκομείο συνήθως εντός 24 ωρών.

Πλεονεκτήματα:

1. Συνήθως μικρότερος πόνος άμεσα μετά το χειρουργείο.
2. Προτιμάται επί αμφοτερόπλευρης βουβωνοκήλης, επί υποτροπής ή εάν πρέπει να διενεργηθεί και άλλη ενδοκοιλιακή επέμβαση πχ. χολοκυστεκτομή.

Μειονεκτήματα:

1. Μεγαλύτερης διάρκειας χειρουργική επέμβαση άρα και χορηγούμενης αναισθησίας στον ασθενή.
2. Απαιτείται χορήγηση γενικής αναισθησίας.
3. Πιθανότητα “χρόνιου” πόνου λόγω τραυματισμού νεύρων στην προσπάθεια καθήλωσης του πλέγματος στην κοιλία.
4. Μεγαλύτερης βαρύτητας μετεγχειρητικές επιπλοκές (τραυματισμός ενδοκοιλιακών οργάνων).

ΠΟΙΑ ΤΕΧΝΙΚΗ ΝΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΩ

Σε κάθε περίπτωση η επιλογή της κατάλληλης χειρουργικής μεθόδου θα πρέπει να είναι το αντικείμενο συζήτησης-συνεννόησης με τον ιατρό ο οποίος θα αξιολογήσει τις εκάστοτε συνθήκες και την κατάσταση υγείας του κάθε ασθενή.