Νόσος Plummer

Η νόσος Plummer (τοξική οζώδης βρογχοκήλη) αποτελεί πιο “ήπια” μορφή υπερθυρεοειδισμού σε σχέση με την νόσο Graves.
Δεν είναι αυτοάνοση νόσος και εμφανίζεται επίσης σε γυναίκες μέσης ηλικίας.

ΤΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΕΧΕΙ

Τα συμτώματα της νόσου είναι ίδια όπως στην νόσο του Graves, πολύ πιο ήπια όμως.

Δεν υπάρχει εξόφθαλμος παρά μόνο το χαρακτηριστικό “λάμπον όμμα” (σπασμός του άνω βλεφάρου του οφθαλμού και καθήλωση του βλέμματος).

ΤΙ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ Η ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ

– Λήψη ιστορικού του ασθενούς,
– Φυσική εξέταση,
– Αιματολογικό έλεγχο (TSH, αντιθυρεοειδικά αντισώματα),
– Υπερηχογράφημα θυρεοειδούς,
– Σπινθηρογράφημα με ραδιενεργό ιώδιο.

ΠΟΙΑ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ

Η θεραπεία της νόσου περιλαμβάνει:
* Ραδιενεργό ιώδιο, μόνο σε απόλυτη αντένδειξη για χειρουργείο και σε ασθενείς υψηλού εγχειρητικού κινδύνου.
* Ολική θυρεοειδεκτομή.

Η επέμβαση πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία, μέσω μιας μικρής τομής της τάξεως των 5 cm συνήθως πάνω σε μια φυσιολογική ριτίδα του δέρματος του τραχήλου (λαιμού). Η επέμβαση διαρκεί από 45 λεπτά έως 2 περίπου ώρες ανάλογα με τις τοπικές συνθήκες και το ιστορικό του ασθενούς.

Η νοσηλεία διαρκεί συνήθως μία ημέρα και η πλήρης επάνοδος στις δραστηριότητες και στην εργασία επιτυγχάνεται μετά από 1-2 εβδομάδες. Ο χειρουργημένος ασθενής σηκώνεται από το κρεβάτι την ίδια ημέρα και τρώει ελαφρά το ίδιο απόγευμα. Το αισθητικό αποτέλεσμα είναι απόλυτα ικανοποιητικό καθώς απομένει μικρή μόνο αδιόρατη ουλή.